De schoonheid van de onschoonheid

Dit weekend stond ik in mijn tuin en fotografeerde hier en daar wat bloemen. Gek dat je altijd alleen maar de mooie bloemen fotografeert, dacht ik. Wat is er eigenlijk mis met de aangevreten bladeren en de uitgebloeide knoppen? Horen die nou eenmaal ook niet bij de natuur en ons besef om te genieten van de dingen zolang ze duren?

Ik besloot daarom om mij in mijn vrije tekenwerk de komende tijd eens te laten inspireren door de 'minder mooie' kanten van de natuur en nam hierbij als uitgangspunt een uitgebloeide pioenroos. Toen ik hem beter bekeek vond ik hem eigenlijk schitterend.

 
Van het een kwam het ander en toen de tekening klaar was besloot ik wat te experimenteren met prachtige oude letterstempels, die ik tijdelijk te leen heb van een basissschool. Helaas mis ik de letter 'i', dus tekende ik die zelf, wat ook eigenlijk wel weer een bijzonder effect gaf.

  Is het niet geweldig hoe je van het een soms op het andere terechtkomt?